venres, 28 de novembro de 2008

líber


unha moza patricia
medita,
e a súa mirada
licuase nunha copa
de viño negro
transportando a súa alma.

sabe que a primeira copa
amaina a sede.´

os seus ollos detéñense
no que vai escribir
enriba dunha folla de papel,
retendo o seu pensamento
en ti.

sabe que a segunda copa
produce ledicia.

non trata de convencerte
o viño non é a ebriedade,
ela quere falar da melancolía.

líber
tódolos animais
achan a súa tumba
nos nosos ventres.

sabe que a terceira copa
produce voluptuosidade.

unha moza patricia medita
apoiando a punta dun coitelo
nos seus beizos.

sabe que a cuarta copa
produce a loucura.

Líber
entra nos nosos sexos
e fainos o amor
ou senón farémosche
a guerra.

2 comentarios:

Anónimo dixo...

Nos encanta este giro épico, a un que no es menos cierto que el carácter de esta poesía surge desde el siglo VIII al XV cuando se tiende a la novelización. Lo que narras aquí, con voz de esta época lo podía narrar un juglar en cualquiera de aquellas, claro que salvando las distancias, pero lo que si pervive es un protagonista y un antagonista.
Te vimos en las fotos de la porta verde. Que bárbaro, esto también es épico.
Hara y Kiri.XV).

Anónimo dixo...

Hoxe voucho dicir en galego, imos a casa de mama a pasar o fin de sema e quería desexarche que ti tamén o pases moi ben, gústame moito este poema como di Hara Kiri, épico, eu penso que antigo, e vinche tamén nas fotos, que guai, cando sexa de outra, dínolo por fa.
La hermana de Prometeo, perdón .A irmá de Prometeo.