todo vai moi lento,
a casa inclinase,
estamos tan felices,
ven con nos,
dame a man
para sentirmos,
fai tanto
que se desexa
a se mesmo,
que á auga desborda
ante as súas dubidas,
ven en silencio,
vaise deitar,
e xurou non volver
a erguerse,
faino por favor,
ven darme a man
para sentirmos,
sei que pode parecer
unha súplica,
pero a auga desbordase
ante as súas dubidas,
tes que facelo,
senón deixarei
de crer en ti,
ven,
non podo máis
a casa inclinase,
ven con nós,
todo vai moi lento
a auga vainos anegar,
danos a túa man
para sentirmos.
a casa inclinase,
estamos tan felices,
ven con nos,
dame a man
para sentirmos,
fai tanto
que se desexa
a se mesmo,
que á auga desborda
ante as súas dubidas,
ven en silencio,
vaise deitar,
e xurou non volver
a erguerse,
faino por favor,
ven darme a man
para sentirmos,
sei que pode parecer
unha súplica,
pero a auga desbordase
ante as súas dubidas,
tes que facelo,
senón deixarei
de crer en ti,
ven,
non podo máis
a casa inclinase,
ven con nós,
todo vai moi lento
a auga vainos anegar,
danos a túa man
para sentirmos.
2 comentarios:
Gústame, consegues chegar a min, a min polo menos e inquedande, de verdade que se esta afogar, a imaxe inda que nun principio parece como quedar de lado, logo acompaña a inquedanza que me refiro.
Un poeta.
Parece como si aconteciera aquí al lado, dentro de nosotros, para ser lunes esta muy bien, por lo que veo el finde descansas, ya te vale, para tanto te dan las neuronas, estoy esperando el siguiente, como creo que todos los que nos asomamos por aquí.
Un saludo.
Una encantada del.
Publicar un comentario