mércores, 5 de agosto de 2015

galin principe.


como unha caricia comediante
sobre un espello
preséntacheme moro en compostela
hai tempo de mulleres de cabelos louros
fetiches gardados no peto
absenta no derby vetusto e antigo
de antecesores noites valleinclanescas
de franco do carro  escribindo á noite
o seu testamento filosófico  na rúa do vilar
sobre as pedras
para deixar paso ás marías
pasear a sombra dos seus ollos
desafiantes ao dia
e a alma nos levaba ao mar de ferrolterra
tras un muro que aínda a rodea e nos lastima
era a túa voz conmovida a túa elocuencia
túa hipnótica mirada
buscando curioso unha palabra
para asexar aos dóciles interpretes
o torso orfo dunha caricia
como aquilo que se quere
e non nos pertence
tódolos camiños que andamos
durante esta curta vida para conmovernos
en medio dunha sociedade muda
empecinado ti príncipe
para que cantaran as miradas
no teu canto inquietante e libre
deixando aos incrédulos que creran
que o galo do asasino resucitou na túa
derradeira noite
adeus ata  que nos leve a alma para sempre
ao mar de ferrolterra.