na hora do solpor
a porta da casa se abriu
para deixar entrar aos nenos
que viñan da escola
e logo pechábase
para que non entrara co aire
o meigallo
e poder erguerse antes do amañecer
cando o galo cantaba
despois de mirar dende a xanela
a faciana da aldea
citábame coa xeada
ao outro lado da casa
instruínme en literaturas mortas
e busquei coma un indixente
tódalas amizades que non topei
en troques
so conservo un ancora tatuada
unha noite no meu brazo
despois de regalar o meu barco
e saír ebrio na procura do sol
que quecía a pel
que asomaba dende os buracos
da miña vella blusa
a violenta razón do orgullo.
