que se vaia o frío dunha vez
este antipático tan antigo
que engule cos seus dentes
o final dos días
sen resentemento por nada
invicto
con total indiferencia
que se vaia o frío
e que se pouse nun espello perceptible
para ver que existe
para recoñecerse a si mesmo
no seu xélido alento
que se quede nun recuncho
inmóbil durante un tempo
para que se desconxele o mundo
mentres esta quedo
esquecer os sentimentos
que nos produce
que se vaia o frío
para repasar as puntadas
dos nosos corazóns
con fío inrrompible
para sobrevoar invencibles
todo o seu desdén
sen que ninguen o nomee
ou o chame
que o frío trema de medo
ao caer na conta de que é frío.
