luns, 22 de outubro de 2018

a causa.


díxolle:
toma toda a terra nas túas mans
e el quedou calado
para logo mirar con arrepío
e nomear a súa apatía
a nostálxica mirada do político
perdida nas fachadas
das vellas pensións de transeúntes
dos arrabaldes das cidades
para amar aos homes
canto máis miserentos máis belidos
canto máis belidos máis covardes
unha canción convertida nun drama
tódolos instantes fuxidos
todo o progreso truncado
tódalas formas de producir
o fedor que apesta á falta de prosperidade
todo o que impide dicir vosoutros
todo o que fai aos homes
inimigos de si mesmos
todo o que nos fai repetilo pasado
aprazalo tempo
para converter as peores covardías
o pobre aborrecer
do novo político
a súa división coa realidade
a incomprensión perpetua
da súa pertenza á súa crase social
para poder amar aos homes.



xoves, 4 de outubro de 2018

e.



como nun momento de confusión
acurruqueime para tentar
volver ao teu ventre
e triunfar sobre o meu corazón
pero a noite estaba moi avanzada
e eu esquecín darte as boas noites
non te acordas
cando estudabamos xuntos dasometria
e os números respondían aos números
como o amor responde ao amor
aínda nun terreo sen construír
pero si a alma humana
imaxina con mais facilidade a beleza
tanto como as tenues mentiras
a terra é máis grande
por que o contan os paxaros
por que voan
coa súa memoria perfecta
e alguén dende unha atalaia
confesara a súa gloria
sen un mísero vaso de auga
co que enxaugar os seus labres
enriba dun pobo illado
e proseguira con inmensa tristeza
para que non quede entre nós
ningunha mentira
e sobre as nosas mans
ningún árido deserto
que belo debe ser todo isto!
e poder preocuparte dos teus fillos
e triunfar sobre o teu corazón.