alá o banquete rematou
e alguén debuxa unha ventá
aberta
na area
un pouco de silencio
agás o vento
non se escoita a ninguén máis
despois de darlle en cada
palabra
un sonoro aplauso
unha certa ironía
alá o banquete rematou
e so Simón ten unha copa na
man
para facer maxia
como en babilonia
acompañado de Helena
“a súa primeira idea divina”
souben tanto de él
en realidade é mellor
escoitar
que falar
e distraer tódalas desidias
quen é este
dicían todos
que quere sacar desa copa
valeira
unha pomba
ou fai que lanza unha frecha
que non da en corazón algún
e non nos deu
nin nos rozou sequera
e houberamos recibido o golpe
e houberamos recibido o golpe
tes todo o aspecto dun tolo
lévasme contigo
e colleron un autobús no
deserto
ela levaba na man unha candea
ían para roma
non armedes escándalo
díxolles o condutor
alí ao fondo esta durmindo
deus
e déronllo un gran porrazo
pero deus non espertou
que ia a facer
e eles caeron nunha mirada
sen vida
se te aburro voume
para impedir unha desgraza
absurda
desprezo a idea dun deus
que se empeña en salvar
a esta horrible marabunta
sen ideais
dunha ferocidade irracional
dunha embriagade sen
imaxinación
eu teño iso que se chama
cultura
ás veces parece que vivimos
baixo desexos que cremos experimentar
os escultores xa non fan
esculturas
a pintura elude o seu retrato
a literatura balbúcea
palabras escépticas
Simón deixábase caer polo
sono
no asento do autobús
camiño de roma
dicíase a se mesmo :
este é o grande poder de deus
e dende atrás felipe o diácono
e daniel o profeta dicían:
e houberamos recibido o golpe
e houberamos recibido o golpe
bautizarme
e encherei de milagres
eu tamén podo volvela vista
aos cegos
e erguelos mortos
esta viaxe remata
dádeme tamén a min ese poder
pero o don non se obtén por
diñeiro
e así fóronse Simón con
Helena
para roma sen o espírito
santo
para facer maxia.
