xa
non necesitan árbores
as
árbores están ausentes
nun
submundo cheo de monstros
o
día é unha pílula de naftalina
e
cheiro a sopa de sobre
nunha
mesa de razóns autóctonas
onde
se pegan as mans
como
se foran noivos para deitarse
as
nubes de esterco
parecen
anacos de cartón fluctuantes
enriba
dos contenedores de reciclaxe
para
algúns non hai cousa peor
que
estar aburridos
seus
ollos son briznas de herba queimada
con
un sol abafante
e
unha motobomba que non chega
unha
rapaza rifando ao seu avó
por
cargar de lume as mans do vento
e
pensar que as árbores están ausentes.
