levi.

 

déixame volver lercho

deitados ata que cambie o tempo

espertan en silencio

dormen en silencio

dálles igual

os paxaros libres ou presos

os aquiescentes me fan chorar

entran polos meus poros

nas horas disipadas

vou consolándome a min mesmo

ata o esgotamento

e aínda soporto os putos pronomes

posuídos polos seus corpos alleos

para poder gastar o diñeiro

que mal me dan

e saír correndo

para salvarme falando do amor

teño unha tristura pasmosa

de non darlles o que se merecen

unha folla de rafia

e mentres frego a louza

e espero que cambie o tempo

déixame levitar para

cando estean en celo

da miña sangue non beban as hienas

cando traduzan todo isto.