venres, 29 de maio de 2015

átono.


novos tempos se aveciñan
para contemplar a beleza
nunha ferocidade tráxica
conxugar o plural
mentres se reparten as alcaldías
para sucumbir ao mediocre
fora da santidade do pobo
emborrachado de promesas
para nomear como xustiza
á mala sorte
a amizade que te traizoa
como o home ante o seu denudo
unha sabedoría fracasada
un mundo espantoso que nos libera
é bo fixarse na respiración
na súa cadencia
o fluír dun río interior
que nós impulsamos augas abaixo
ata chegar ao mar
onde deixamos flotar as ideas
mesturadas co plactón
nada parece posíbel sen compartir
como non é posíbel a compaixón
sen dor
nin posíbel o amor
sen unha vítima da súa propia nada
do seu propio fastío
o negocio político
non contempla o destino
senón a servidume
unha xustiza ambigua
e unha ferida sen cura
o mal contra do ben
algo tan escuro coma a sorte
como todo o que nos rodea
o acordo coa sorte
que so depende da sorte
nada definitivo e sempre en xogo
ninguén se ergue
contra a mala sorte
contra avaricia que non a fai posíbel
que rapta a sorte
e nos impide sacarlle o seu vestido.