cando o corpo durme
prescinde de tódalas cousas
ata confundirse na súa sorte
que resulta un estorbo
para toda a razón
a carne non serve para nada
agás para reter os
sentimentos
para humillalos
no medio do seu marmulo
pero non é doado
provocar as malas relacións
do pensado corpo
a significación dos seus
actos
non sexa
que nos propaguemos ata o
infinito
tan semellante
como a relación entre os
seres
a vida sempre volve a
buscarnos
a súa vontade regra os nosos
actos
so a carne nos envilece
o tedio da realidade nos
anula
é peor non saber
que non ser consolado
ah terra!
sinto horror de ti
dos teus habitantes perfectos
ben alienados
sen remordementos
insípidos pola novísima dieta
antídoto de todo o que
atormenta
rexeitamento dos seres débiles
coa súa idolatrada
indiferenza
cada noite cando o corpo
durme
por graza a vida volve a
buscarnos.
