para pensar vivir
pecha os ollos
deixa que un avión de xoguete
leve o teu desalento
por todo aquelo que nin tan sequera
chegaras saber
apúrate
por que sen pagar a pena
un día calquera
morres por unha preocupación
que tampouco é túa
a vida é un fallo
a falta de apaixonamento político
todo o que contan os xornais
fainos máis anónimos
se tes pensado vivir
non esperes nada
nin a ter sequera cen anos
para tratar de entender
que vives por que te desacouga
saber que o tempo
ven a ti cando te vas
unha estraña condición
(entre ti e o teu dobre)
que elixes libremente
que é vivir
ser tocado/a por unha á
sen que te decates
como dicilo
o aire a luz o vento
sen que te des conta
do seu silencio connatural
sen que repares
por que
as follas das árbores
volven por marzal
e se non fora
pola súa sospeitosa melancolía
todo morrería
no ápice da túa salvación.
