venres, 21 de novembro de 2008

a modo


ti abríasme.
e eu entraba
dentro de ti
ata viaxar
polo teu universo
o tempo xusto,

para repousar
no tedio
que incita a volver,
sempre coma
se fora a única
vez.

para volver
a desexar viaxar
polo contorno
interior do teu sexo,
adheríndonos
como a calor
a chama do lume
e a brancura á neve,

nun silencio
entre cortado
so por todo
o que se di a modo
cando tanto se sinte,

como unha única flor
que florece
para logo falecer.

4 comentarios:

Anónimo dixo...

Pensáis que me fui y son los quilombos que tengo no mas, vos tenes amigovias o como me explicas lo pelotudo que os pones. Sos de primera.
Livialaurentina.

Anónimo dixo...

¿Amigovias?.Con permiso, eu non lle chamei a naide cirilo, alá cadaquén o que queira entender, (esto vai por Prometeo), estades moi ben comunicados xa lin, ao mellor ata pasades o finde xuntiños e todo, na casa de mami, a levarlle que facer, non si.
Mirade meus, viaxade máis polo contorno interior do voso sexo. ¡Como atina o autor!.
Amelita.

Anónimo dixo...

Espera, así era eu, coma a da foto, fai so uns aniños, a fusta a gardo de recordo.
Amelita.

Anónimo dixo...

Nosotros no vamos a entrar en el juego de la señora o señorita Amelita, ni se nos pase por la cabeza, pues a nuestro entender o bien obedece a una forma de pensar o bien a una forma de jugar a pensar. Nada de esto nos interesa, Prometeo y yo somos amigos y trabajamos de lo mismo, de bibliotecarios, compartimos como cualquiera, algunos gustos entre ellos la literatura, la poesía y frecuentamos algún que otro blog y este, coincidimos que nos gusta a ambos y nos parece además que quien lo hace, lo hace dignamente y con un valor añadido, todos los días, lógicamente menos el fin de semana. Nuestros respectos al autor que además como hoy siempre nos sorprende. Por supuesto que tenemos sexo y también sesos.
Una familia feliz.