apestou, fedeu,
rexeitou chorar máis.
explorou nel
ata axeonllarse,
adozou todo o que viu,
disimulou,
topouse tan descoñecido,
que preguntou,
consultou,
pediu e gobernou,
foi nese momento,
inducido a servir,
fixo ao mundo
achegarse a el,
fixo ouvirse,
fixo entenderse,
seducindo ao fin,
chamou, ordenou pasar,
mirouse a se mesmo.
antes de que o sentinela
tocara a trompeta
modelouse santo,
danzou cos iguais,
prostrouse ante eles
e adorounos,
déronlle de beber
o elixir dos xustos,
cando o gardián
do seu ultimo leito
abriu a porta da cisterna
sorprendeuno colgado,
morto.
Finxíndose descoñecido
seduzo ao fin.
rexeitou chorar máis.
explorou nel
ata axeonllarse,
adozou todo o que viu,
disimulou,
topouse tan descoñecido,
que preguntou,
consultou,
pediu e gobernou,
foi nese momento,
inducido a servir,
fixo ao mundo
achegarse a el,
fixo ouvirse,
fixo entenderse,
seducindo ao fin,
chamou, ordenou pasar,
mirouse a se mesmo.
antes de que o sentinela
tocara a trompeta
modelouse santo,
danzou cos iguais,
prostrouse ante eles
e adorounos,
déronlle de beber
o elixir dos xustos,
cando o gardián
do seu ultimo leito
abriu a porta da cisterna
sorprendeuno colgado,
morto.
Finxíndose descoñecido
seduzo ao fin.
1 comentario:
Si tienen algo tanto esta ultima composición, de una estructura similar a la que titulas nas tebras, es la similitud que creo apuntaba Un poeta, es decir al genero dramático,y no epopéyico, estéticamente al menos. La tragedia, como dice Aristóteles, viene de nuestra natural disposición para "la melodía y el ritmo" es necesario que exista este punto. "Una cosa bella, o un ser vivo, o cualquier estructura compuesta de partes, ha de tener no sólo una disposición ordenada de esas partes, sino también un tamaño que no es casual" ". Así, una tragedia -o su argumento- puede ser "bella", es decir, artísticamente perfecta. Y el "placer propio" de la épica, por ejemplo, depende de su unidad, de que sea "como un ser vivo completo" con un comienzo, una mitad y un fin. Esta analogía evoca al Fedro de Platón, porque la perfección del objeto sentido o contemplado produce el más alto grado de placer propio del órgano que siente o del entendimiento que contempla.. Esta como la otra o mejor, es BEAUTIFUL.
Hara y Kiri.
Publicar un comentario