É certo prometincho,
non o esquecín,
todo vai moi rápido,
nos soños tamén é así.
Quero que me deixes.
Como unha barca a deriva
como sempre me sentín
sorprendido de chegar
ao teu peirao
con algo nas mans
para ofrecerche
dolor é certo ,
ás veces máis nada.
Os teus ollos desnúdanme
e a min encántame
ser un idiota.
Teño que lavar
todo o que non leva a auga
e descuarizalo silenzo
para aforrar as palabras.
Seguro que en algún lugar
hai alguén que te esta a esperar,
eu non teño máis que todas
estas letras,
non serven para facer unha sopa
non serven para vivir
pero levan moito
de todos nos
de ti e de min.
Seguro que en algún lugar
hai alguén ao outro lado da porta
sen necesidade de que teñas
que deixar nada a cambio.
e sen tantas palabras,
por que pode facelo posíbel,
por que é libre,
e eu renunciei a miña liberdade
esta noite
a cambio de evitar todo este sufrimento.
non o esquecín,
todo vai moi rápido,
nos soños tamén é así.
Quero que me deixes.
Como unha barca a deriva
como sempre me sentín
sorprendido de chegar
ao teu peirao
con algo nas mans
para ofrecerche
dolor é certo ,
ás veces máis nada.
Os teus ollos desnúdanme
e a min encántame
ser un idiota.
Teño que lavar
todo o que non leva a auga
e descuarizalo silenzo
para aforrar as palabras.
Seguro que en algún lugar
hai alguén que te esta a esperar,
eu non teño máis que todas
estas letras,
non serven para facer unha sopa
non serven para vivir
pero levan moito
de todos nos
de ti e de min.
Seguro que en algún lugar
hai alguén ao outro lado da porta
sen necesidade de que teñas
que deixar nada a cambio.
e sen tantas palabras,
por que pode facelo posíbel,
por que é libre,
e eu renunciei a miña liberdade
esta noite
a cambio de evitar todo este sufrimento.
2 comentarios:
Este discurso de lo cotidiano dibuja un recorrido dentro de ese espacio de ritualizacion que es la poesía, hablar de la realidad, de su propia realidad que generalmente es otra que no conocemos y en otros casos imaginación y palabras puras.
Para desembocar con toda seguridad en que la felicidad es una ilusión, mera apariencia.
Te aconsejo la siguiente entrevista: La poesía en un desierto florecido.
Adelante.
Un poeta.
No ponemos nada por que nos dejas con la boca abierta, como los camaleones,
Muy bien.
Una familia feliz.
Publicar un comentario