xoves, 30 de outubro de 2008

segredo


todo repítese, pensaba,
como si só os primitivos
enfrontaranse aos seus
Señores,
que as casas construíanse
onde hoxe,
que os vales eran ermos,
que o gando non tiña dono,
que tódalas vacas
estiveron tolas,
ca construcción civil
é unha empresa
do Estado,
que o atraso
é unha letra de cambio,
que miles de anos
non son nada,
que o menosprezo
é unha costume arraigada,
que a revolución
esta a durmir nas cavernas,
cós Mártires
son para colgar nas solapas
e levalos nas camisetas
xerigrafiados,
subvencionados,
pensaba na nostalxia
e outras epidemias,
baixo os borróns
dos Historiadores,
que todo esto non é novo,
ca conciencia é pecado mortal,
que a liberdade
é un préstamo a longo prazo,
amortizado pola frustración.
Que só teñen memoria
os Gañadores.

4 comentarios:

Anónimo dixo...

Bos días, son amigo de Amelita, chamoume ao movil para informarme do teu blog, e teño que dicir que non o esperaba, e moi rara, espero que o entenda, eu non da poesia non moito, pero ei de dicirche que gústame, este ultimo onde pos a foto de Lorca esta moi ben, e o que dis parece certo, como critica parece, esto para miralo ten que ser pouco a pouco.
Non teño ordenador, cando cadra vou a un cibert , ei de miralo algunha vez.Aproveito para mandarlle saúdos dende o teu blog, que eu non vivo en Cangas.
Gracias e deica.

Anónimo dixo...

Bravo por estas letras con las que nos regala, pero esto de que se cuele un personaje por el medio para saludar a su amiga. ¡Cosas hay que ver! De paso pueden quedar si quieren.
Me gusta su leiracha en hipnos. Será por que no esta en el diccionario.
Un despistado.

Anónimo dixo...

Atención, atención por favor un poco de orden, respeten el silencio de este blog, no lo notan estas letras vienen del silencio, son preciosas, atención por favor y para decir eso, silencio, no vayan a turbar al autor, nosotros no queremos.
Una familia feliz.

Anónimo dixo...

Un clasico!
Vi, vidi, vici.

Saúdos dende Bologna

AALA
MPG