malditosilencio

O
Son
do
silencio ,
cadente,
deixado
ir,
nun
sopro
de
aire,
repousado
nas
axilas
ao
estendelo
coxis ,
alzar
os
dedos
cara
o ceo,
e
deixalos
caer
na terra
como cravos,
en silencio.

Salgados corpos desfanse na auga doce das duchas domesticas, para irse entre o vapor pola venta e ser absorbidos polos raios de sol nun atardecer de Setembro un pouco antes de San Quintin.

As

Almas
Desfilan
en silencio
a
un palmo
da
túa
nariz
tódalas
noites
mentres durmes,
son incapaces de facer ruído ,
non vaia a ser que rompan o teu silencio.

Amar en silencio para aniquilala a vergoña de sufrir en silencio e padecer en soidade.

E
N

M

A

L

D

I

T

O

S
I
L
E
N
C
I
O.