oración

líbranos :
dos tolos sen remedio,
dos que das castañas ,
só nos deixan os orizos,
dos mudos de tanto
que teñen que dicir,
dos que séntense deuses
unha noite calquera,
enchidos de sen razóns,
dos que poden durmir,
aínda cheos de dúbidas,
dos que na súa casa,
non precisan paraugas,
pois non teñen goteiras,
dos que desvanecéronselles
as gañas de aproximarse,
dos que empregan o suborno,
para apoderarse dos sentimentos,
dos que non saben acariciar
ou non acarician.
protexe:
aos que non topan
ningunha explicación,
despois de ser enganados,
aos que sen querelo,
téñense que despedir,
aos que todavia camiñan
polas estradas
cheos de soños por facer,
aos que non queren nada
a cambio,
aos que foron maltratados,
e aínda así deron tódalas
oportunidades para evitalo,
da humidade esvaradía
dalgunhas palabras,
dos dardos dalgunhas sílabas,
aos que saben de memoria,
o seu enderezo neste inferno
érguete con nos:
para converter o perdido
en bágoas de felicidade,
dende agora ata sempre.