mércores, 15 de outubro de 2008

Eu non son un home.


Eu non son un home.

Non me encontro a min mesmo nos pasos doutros que van diante,
nin pretendo nada do que esta fora nin dentro de min,
só obedezo á amarga liberdade que coido estar condenado.
Non quero, seria absurdo querer ser un home.
Venerar o pracer,
amarse a si mesmo como só sábeno facelos homes,
preocupado do seu “eu” para ser feliz ou.............
Intransixente,
primeiro él,
o ben só para si,
carente de virtude,
falto de escrúpulos.
A felicidade só para súa propia felicidade,
carente de contemplación,
mutilado,
sen virtude moral,
sanguinario,
obxecto dos seus desexos,
falto de soidade,
depredador insaciable.
O máis escravo de tódolos animais,
inventor da angustia,
torturador e vítima ao tempo, como cadre.
Desgraciado.
Prefiro chorar como un imbécil, que ten máis letras que parvo,
e prescindir de todo alivio antes de ser un HOME..

10 comentarios:

Anónimo dixo...

Verdaderamente exquisito, pensar así en una pincelada sobre el hombre, rotundamente es ser un hombre en el concepto más amplio de la existencia, me sorprende que pases tan desapercibido.
Y otra cosa, te voy a seguir, claro que eso no me obliga a hacer comentario alguno.
Gracias por tu frescura.
La hermana de Prometeo.

Anónimo dixo...

No pasas tan desapercibido como cree la hermana de Prometeo, más bien con tanto gimoteo y sollozo te haces omnipresente, pesado y reiterativo. Suelta amarras de una puñetera vez, surca esos mares que anhelas, y deja descansar al personal de tanto cuento..... japonés. Anda.

Anónimo dixo...

En defensa del autor y por alusión a mi persona:
Perdón, le voy tratar de usted, disculpe pero no me parece justo su comentario, que el autor exponga toda su virtud y esfuerzo, y que sin ningún tipo de filtro deje libremente dar la opinión de todo aquel que quiera , para calificarlo de esta manera tan estrecha, no me parece justo ni merecido. Otra cosa es que se conozcan ustedes y que tengan algo personal sin arreglar, pero eso por favor no se trae a estos foros y desde luego se da por educación el nombre. ¿Cuento japonés? Anda.
Y perdón si me meto dónde no me llaman. ¡Desde luego!. Pobre. ¡Un respeto!.
La hermana de Prometeo.

Anónimo dixo...

Parvadas. Aquí cadaun opina o que lle sae de dentro. ¿Por que se ten que sentir ofendida señoriña? Este anónimo pensa que é un pelma e xa está. ¿Que problema hai? En tanto o de desapercibido, pss... penso que na vida real non pasa desapercibido, nunca o fixo e nunca o fará, na rede...mmm...é un mundo virtual moi grande como para sabelo por agora. Pero oes, xa ten unha seguidora e un detractor. Algo e algo....

Saúdos e ánimo

de alguén que te quere dixo...

Felicidades polo blog.En defensa do autor, quero decir,que sí, e verdade que cada un ten toda a libertade que queira para dar a sua opinión, pero vamos ter ainda que sea un minimo respeto polo que cada un pensa e sinte e deixa reflexado no blog.
Din que certas especies de cetáceos se achegan á praia nunha especie de suicidio...Ao saberen a fin dos seus días,deixanse levar pola corrente ata acabar nun areal onde, pouco a pouco se van deixando morrer...ou moitas veces matar polas aves preeiras, pola man dos homes, pola luz directa do sol sobre a súa pel.
Din que certas especies de cetáceos poden chorar e teñen unha intelixencia moi superior a dós humanos...Un coñecemento antigo, un instinto desbordado.!Que pena que alguns homes non posean ni unha pizca de intelixencia¡

de alguén que te quere dixo...

Onte olvidouseme añadir:
!FELICIDADES POR NON SER UN HOME¡

de alguén que te quere dixo...

Olvidouseme añadir !FELICIDADES POR NON SER UN HOME¡

de alguén que te quere dixo...
Este comentario foi eliminado polo autor.
Anónimo dixo...

""" Olvidouseme añadir !FELICIDADES POR NON SER UN HOME¡

21 de octubre de 2008 0:55
Comentario suprimido

El autor ha eliminado esta entrada.

21 de octubre de 2008 0:56 """

¿Privacidade?
Este non é un blog libre, sen filtros?
¿por que este engano máis?

Anónimo dixo...

Que cara máis dura, de verdade, que mentira, o meu irmán ten un blog, e si o autor quixera suprimía mesmamente o que figura , é imposible que apareza comentario suprimido, si é que o suprimiu, e imposible o que di este anónimo, de feito que apareza é unha proba de que non o suprimiu.
Ao autor o coñezo eu, e non é de Pontevedra, que va, é de Cangas, míroo a veces e debe ter unha vida moi interesante e ten un coche que sempre me gustou. Cáeme moi ben, pero parece un pouco distante, sen querer ofender.
Gústame o seu blog.
Amelita.