hai algo estraño e entrañable
a furia que remexe as entrañasa escuma que xoga
nas cristas apagadas
das ondas na praia
a mar
inocente xogo de afrodita
imposíbel de entender
para os humanos
se non se consideran
antes saberse perdidos
de regreso á infancia
para aniquilar esta decadencia
e dicir: no principio era o horizonte.
2 comentarios:
A mar a mar máis ben parece AMAR en horizontal.
Preciosus. Deica.
Il tuo blog è molto romano, molto nostalgico romana, una poesia core. La spiegazione di amore come orizzonte cambia è greco, ma romano, ma più vicino alla poesia pura. In buona ora. È un piacere da leggere.
Publicar un comentario