domingo, 3 de maio de 2009

cidadá


nega á urbe
como primeiro paso
á sabedoría
pois o ser só habita
nas liñas de auga
que ao seu paso
unha barca debuxa.
escoita
el esta espido
non sabe onde ir
só ten unha tea negra
que o envolve
onde todo aparece
e desaparece
ti tamén.
pola praia deserta
deambula un home
perdido
coas súas mans
cheas de area
fala de peixes pequenos
que comeron aos grandes
de imperios afundidos
dos moradores
cando eran cidadáns
e que nesta época absurda
ninguén coñece.
atende
pensa onde habita o home
que levas dentro
soterrado
para adiviñalo.
non hai cidadáns
só hai un home
que é a amalgama
de tódolos homes
e que cando cae a tarde
como un telón tráxico
el acende a chama da subversión
para afastar de nós
a mascara que asusta aos débiles
por encargo do poder
para volver ser cidadáns.

3 comentarios:

Anónimo dixo...

Muy interesante como siempre este que como los otros parecen mas que un poema y en conjunto es para nosotros mas que un poemario.
Aprovecho para añadir la consulta de un libro ya que uno es rata de bibliteca cuyo titulo es el que sigue "Globalización ciudadania y educación" y de esta autora Mercedes Oraisón recojo la siguiente reflexión:..............gran parte de las democracias occidentales parecen haber tomado un rumbo que, en mayor o menor medida, consolida y profundiza las desigualdades sociales, condena a la marginación a grandes sectores, institucionaliza dispositivos de corrupción administrativa en diferentes niveles de la vida política, facilita el acceso al poder a grupos oligárquicos, hipoteca y malgasta los bienes del Estado y constriñe los espacios de participación y deliberación, excluyendo de las negociaciones y de la construcción de acuerdos a amplios sectores de la sociedad, devalúa y deprecia el rol de la ciudadanía y de la opinión pública. Por su parte, la economía globalizada ha creado una cultura híbrida, superficial y mercantilizada que ha conducido a una acuciante pérdida de sentidos, al debilitamiento de las identidades individuales y colectivas, al resquebrajamiento de los sistemas tradicionales de integración social y a una agudización de la vulnerabilidad social.
Gracias por aportarnos tanto.
Una familia feliz.

Anónimo dixo...

Dende England un saúdo dende a University of Oxford .Para ser cidadáns forá do te país.
Parabens polo teu blog
Xácome.

Anónimo dixo...

Que irónico siempre me dijeron que eran los grandes los que se comían a los pequeños que los imperios no se hunden mas bien salen a flote. ¿Dónde esta ese hombre?.
La hermana de Prometeo.