escribo unha frase baixo do teu horóscopo
tódolos bosques son sagrados
e dende alí enriba as luces
debuxan , casas , salóns, presas,
penas , alegrías , odio , amor, noite
unha arquitectura deformada
vista de enriba da palma da túa man
que non se parece a ningunha outra
é tan distinta
como distinta é a miña sorte
quixera ás veces refuxiarme nun manicomio
pasear por un xardín abandonado
ser pácente debaixo dunha fonte que te molla
os pés
e hai tanto frío polas estradas que pasamos
volver pronunciar palabras que preñan
palabras que dan a luz palabras
chámome novembro
son unha verdadeira tormenta
ninguén pode ignoralo
entendo tódalas extravagancias dos deuses
pero si non logro a felicidade anunciada
descalzo enriba dun campo de gules,
alfaias, torsos modelados en mármore
ademáns pirandelianos alegóricos
vou e embriágome da beleza
e declamo cuasi teatral: te-la-ra-ña.
xeométricos fragmentos maquinaria
un punto de referencia debuxado
nun mosaico renacentista
meu gran pracer sensual son os ollos
e por onde verdadeiramente entra todo
ei de permanecer tirado e quieto
para perder tódalas batallas antes gañadas
para volver a gañalas despois deste desterro
nun estudio
un barco navega na folla dun delinéante
que volve lembrar
un piano toca xordo os soños que se van cumprir.
3 comentarios:
Ding dong. Quén é?.
Cara mia più alta rispetto alla vostra poesia, si parla di questa rinascita è il più interno dell'anima percepisce il passeggero che è se stesso e la sua vita. Desidero grande felicità alla vostra vita.
Francesco
Se que no que no vas a contestar sé que no lo haces o por lo menos en el blog pero dime el placer sensual de los ojos. ¿Que te refieres al tantra?. Por que suena a eso mismo a tenerlos abiertos o a la metáfora de Bataille cuando se refiere a los ojos castrados y al placer de la penumbra. ¿Es eso?.
Me gusta mucho. Saludos.
Publicar un comentario