job.

sei declarar acaso o que persigo?
ser un home
sen renunciar a ser home
a pesar de tanto desengano
queda o soño, o delirio
ser comesto polo silencio
non sei pedir iso fano os animais
eu so mendigo o que teño
non pido nada a ninguén
concedo todo favor
cubro a miña desnudez
co esplendor
esta desdita de non ter “ser”
coma ao revés das criaturas
e podo pensar encámbeo
en vislumbrar a conciencia
demasiado humano
para saber que non é unha pregunta
senón unha resposta
sei declaralo que persigo
por que non é o pensamento
é a acción,
a naturalidade da esixencia
do lugar exacto
que non esta no demos
nin nas cláusulas, nin nos teoremas
esta na cesación
de xerar o gratuíto o inhumano,
para aceptarse ser mendigos
con tódolos erros do home no peto.