á unha

bótame a lingua
que é a unha
e a esta hora
sempre chove no monte
cando imos xantar,
a nai de Iker
vai con el da man
camiño da súa casa
despois de ir buscalo a escola,
a min grazas a un golpe de vento
cáeme o pocillo de café
o único que podíame quentar
e aínda así creo que quero
entender o significado
de estar “ mollado coma un pito”,
eles camiñan reflexandose
nos escaparates
nos ollos dos viandantes
nas fadas agochadas
en cada unha das esquinas
polas que pasan
camiño da súa casa
e eu son unha paleta de grises
e ocres humedecidos,
eles van andando,
bótame a lingua
que tópome sentado
enriba dunha pedra mollada,
enfronte das miñas pupilas
os círculos brancos no tronco
sentencian aos pinos
que van ser tallados
mentres as súas copas
desafían e danzan
chamándome escravo,
bótame a túa lingua que
son ás dúas e quedan
catro horas para que falten
dúas mais para chegar
a onde saín pola mañá
as sete
bótame a lingua
que a todo esto
chámanlle traballo.