a fe pensa que crer é fácil
e non ama senón que
adora
aniquila a vontade
constrúe imaxes de
cera
que se desfan en
ardentes corpos
bébedos de suor
e números inútiles
que berran cando
falan
en nome da autoridade
problemas que se
pechan con portas
sen tempo nin reloxos
os días detéñense
nunha visión
individual
non se coñecen as
árbores
polos seus froitos
por que os números
son absolutos
e os persegue o
silenzo
onde os corpos pesan
os números son recordos
evocadores do pasado
a pesares deles
mesmos
e tamén de queixas
violentas
de datas de débedas
de pagos e cobros
de festas e tristezas
os números non saben chorar
nin senten magoa
pola caída da tarde
asasinan ao azar coas
súas razóns inútiles.
1 comentario:
Uno+Uno=Tres.
Publicar un comentario