respiro.

respiro as partículas de aire

sen comprender nada

entre xentes e edificios

e eu non vos vexo

trato de escribilo

aínda que non haxa nada que dicir

trato de intentalo

non é posíbel compartilo

incluso o bo deste abandono

toda esta espantosa realidade

queredes esquecer case todo

as torturas nas prazas públicas

a deixade de auxilio

os manicomios

agocharvos no limite do voso alento

encher as noites de luz e de ruído

para asustar aos vosos medos

pero tódalas mañas

facedes o mesmo debuxo

todo o que rexeitan os vosos soños

non creades que me decepciono

por non vervos

e respirar o voso fedor repugnante

tódolos vosos tormentos

tódalas vosas miradas detidas

antes de chegar máis ala do coñecido

soberbia

da vosa existencia desramificada              

en cada partícula de aire

as vosas salivas non enchen o mundo

e os vosos corpos non están trazados

en ningún mapa

respiro grazas a todo o que me afasta de vos

todo o que me afasta dos homes.