esbozo.

encerreime  na soidade

xa vai moito tempo atrás

falar non era posíbel

non fun correcto ao uso

deixei desenvaiñalas palabras

e fóiseme a vida nelas

foi a carne

estiven anos e anos en dolo

comigo mesmo

a miña actitude era contraria

ao meu desexo

unha casa e moitas flores

despois do loito ven o casamento

unha noite en vela

cerca o un do outro

pero sen vernos

o día ca miña nai pariume

houbo un eclipse no ceo

mudaron de cor os campos

na terra nas árbores

nacían froitos pretéritos

non te vexas

fai pouco chorabas

non te mires

a túa man olvidada

o sacrificio xa esta feito

so poderán separar os nosos corpos

o limite do real perdese

cando o teu nome

na miña cabeza escoito

canta aos amores mortos

que despois do loito ven o casamento.