a vida so é un medio
tamén para o outro
que levamos dentro
pero ignoramos
o significado dos nosos actos
ensaiamos himnos
sen descifrar
que cantamos a escuras
todo o que non se quere dicir
unha fe voluntaria
toma o sol sobre o muro
acelerando a sangue
para depredar as dubidas
antes de que se vaia a tarde
despois de visitar figurado
aos seres queridos
para que falar desto
mellor calar
pero eu teño todas estas cousas
na alma
e os desprezos aos que son sometido
resultan para min un arrepío
maltrato a miña carne
ata chegar ao éxtase
nesta loita co outro
co que vive dentro de min
e berra de medo ao autoanálise
crea asonancias
ondulacións entre unha frase
e unha palabra
eso é o que queda entre nós
unha liña que cega o horizonte
unha porta que se pecha e se abre
e que nos fai conmover
por un acorde que non entendemos
e canto máis misterioso
máis nos atrae
canto máis imperceptible é
máis nos conmove
o silencio da noite
que envolve o meu corpo
da tenrura ausente
e afunden os meus ollos
nos ollos do outro
buscando un pensamento.
2 comentarios:
"Todos tenemos dos vidas: la verdadera, esa que soñamos en la infancia y seguimos soñando, adultos, en un sustrato de niebla.
Y la falsa, esa que vivimos en convivencia con los otros, la practica, la útil, esa en la que acaban por meternos en una gran caja."
Dactilografía.
F.P.
"Todos los días me despierto ahora con alegría y pena.
En otros tiempos me despertaba sin ninguna sensación:
despertaba.
Tengo alegría y pena por perder lo que sueño
y porque en la realidad puedo estar donde está lo que
sueño."
Publicar un comentario