martes, 19 de novembro de 2013

(in) certeza.


nada remata todo continua
a dor é antes co gozo
cando non postra de todo
así é que nada escapa ao seu destino
neste desvelo
todo o que seduce sen desmaio
amo a inquietude infinita
embriágame como un viño perfecto
mentres lembro días pasados
alí no desexo de algo esta a vida
e a felicidade esta tan preto
que nunca, nunca a alcanzaremos
como buscala dita unha e outra vez
sen entendela
soñar é esquecer que se esta só
venero o silencio sobre o meu pensamento
de todo o que crin que era meu
en fin no fin
quero mirar todo aquilo
que antes me mirou a min.

1 comentario:

Anónimo dixo...

Disipa la niebla de nuestro invierno
hórrida y nocturna se encendió la pena
Floreció la ceniza en gozo y hermosura
volvemos la espalda al ocaso...