falsa causa.

 
eme aquí  
non adoro imaxes deste culto austero
mais que a razón que adoezo
que a sen razón repudio
quen perverte?
quen excita ao espírito?
a carne mentres o corazón durme
cando estamos preto da felicidade
pasamos por ela sen acadala
durmidos
nun berro de dor é goce sen reloxos
eterno ata cando sen sentila ao meu lado
divididos nun enigma
en falsa calma como a razón durmida
idos  como os xoves lampiños
que despois das súas chaladuras
temen os pequenos buracos da noite
e como covardes vanse bébedos  e dóciles
ala cando os dedos se enlacen
e os corazóns confiados se escoiten
e cheguemos ao bico sen temer
que o amor nos distraia
escoitaremos de verdade á alma.