Na emboscada a luz pinta de ouro o flanco
rabuñando o camiño antes de durmir na sombra
ala onde se esconde na vexetación
onde fan noite os paxaros
entre paredes das casas caídas
que semellan antigas fortalezas
o río bicando as terras por onde pasa
facendo un canto solemne
para chegar antes que nós ao mar
e nadar enriba de escamas de grandes peixes
flotando no ceo enormes madeixas de nácara
os días de espera e impaciencia
perforando as follas para ser bebidos
nunha infusión de hipérico
entre a gran fatiga do pensamento.
Ningún comentario:
Publicar un comentario