un neno espido le
mastiga o pudor presa do espanto
a sociedade civil estende a falofobia
e durme detrás dun espeso velo
nunha mirada fatal
unha porta estreita da a unha habitación
inmensa
todo o que nos sucede nos leva vantaxe
arroxándonos á tristeza ou a felicidade
e cóllenos desprevidos
ninguén garda unha frase para compartir
ninguén mira o que non pode ver
agás o que xace no desexo absoluto
unha musica que nega o son
como descubrilo teu sexo e quedar aterrado
un dia un neno entrou na tenda do seu pai
e descubriu que do seu baixo ventre
colgaban os “virilia patris” que o crearon
converténdose así no escravo dos escravos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario