Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Representación do cotidian, o anónimo, o que queda entre liñas. A poética das cousas pequenas que conforman os mundos que habitamos, nomear o pequeno para velo grande na súa xusta medida e o concreto como universal. A necesidade de volver crer en nos, empregalos nomes axeitados, dende o silenzo, deletreando cos labres ata quedar mudo, como si non lle importara a ninguén. Para soster entre os dentes a única patria que non é outra ca infancia. Ao fin sexa.
Arquivo do blog
Acerca de min
- Leirachá en hipnos
- O verdadeiro ben reside no amor de algo que é eterno e inmutable. E ese algo non é nunca fonte de tristura, nin de perigo, nin de sufrimento, senón de ledicia . Spinoza.
4 comentarios:
Magnifico superbia. Molto buono questo Keaton avrebbe preso una sorpresa per voi che il nero è bianco e Fellini. Grazie.
Que “ tontaria” desculpa pero o autor colle é encadea dálle un modo a todo o contexto e logra isto que nos mostra aquí. E isto esta moi ben e seguro que con moi poucos medios . e iso de que si é ou non é dilúese por que o importante é o que transmite e logra facelo si a musica elle importante pero todo xunto xa o ves. Unha marabilla!.
Saúdo.
¿ QUE......?
Eso mesmo. Qué?.
Publicar un comentario