andar por lugares onde ninguén andou antes
como flores abertas e imposíbeis
que te morden os ollos ao velas
eclipsado despois de tanta impacencia
un encaixe de miradas dende outro plano.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Representación do cotidian, o anónimo, o que queda entre liñas. A poética das cousas pequenas que conforman os mundos que habitamos, nomear o pequeno para velo grande na súa xusta medida e o concreto como universal. A necesidade de volver crer en nos, empregalos nomes axeitados, dende o silenzo, deletreando cos labres ata quedar mudo, como si non lle importara a ninguén. Para soster entre os dentes a única patria que non é outra ca infancia. Ao fin sexa.
Arquivo do blog
Acerca de min
- Leirachá en hipnos
- O verdadeiro ben reside no amor de algo que é eterno e inmutable. E ese algo non é nunca fonte de tristura, nin de perigo, nin de sufrimento, senón de ledicia . Spinoza.
1 comentario:
Sorprendente!!!!!!!!!.
Publicar un comentario