dandi

que son probe e temeroso a ninguén llo vou dicir
nin que dentro deste traxe estou cheo de cascallos
que ás miñas convencións apóianse nun tabique
ferido e a piques de caer
e que éstrano mantense aínda ergueito
enfronte dun espello onde por graza
podo verme chorar
e pensar que o meu corpo é unha obra de arte
perfecta
que son probe e temeroso...........
pero quen pode dicir: ¿ que non quixen cambialo mundo?
se me inventei tódolos días do ano para non facer ren
e sentilo pracer de sorprender e non ser sorprendido
fun incapaz de amar
e pola contra me amei a min mesmo
¿quen di que non quixen cambialo mundo?
construín a miña vida espiritual
entre toda esta mesquindade
e preferín o triunfo da nada, este artificio
¡elixín señores!. ser incorrecto,
un sedutor de min mesmo
¿e si fun un inútil moral, qué?
peor que isto é ser un burgués ideolóxico
a revolución coma o traballo embrutece ao ser humano
¿para que ter obxectivos?
non o toleraría o meu porte escultórico
enderezado nunha olorosa toilette
morrendo a cada instante dentro dun traxe de marca
esta é a maior redención, este é o delirio
un olor que lévame aos amores precoces
pois a miña nai foi a primeira de tódalas mulleres.
se eu vivira nunha aldea, seria un tolo
un personaxe pintoresco proclive ás risas doutros
algo sobrenatural, como unha muller, por exemplo
e sen embargo coidei de min,
estiven logo nun estado político perfecto
non precisei ao “pater”
e cada vez que mireime co rabo do ollo no espello
vin a miña alma refrexada nel
e esa contemplación divina achegábame a Alcibiades.
¡oh grande!.
non hai mellor maneira de vivir
pararse a pensar un pouco, retirarse dentro de un
por moita presa que haxa ao derredor
e dialogar coa morte, examinala conciencia
exercitala memoria, administralos nosos bens
e gobernar os pronomes
¡me adoro, adorádeme!
no corpo todo pode ser cambiado
e eu cho ofrezo consumible e fresco
esta que é a miña derradeira posesión
¿quen dixo que eu non quixen cambialo mundo?
un mundo mudo é certo pero feito de vontade
un traballo vivo e non petrificado
por que o importante non é a vida mesma
senón o que esta enxendra. Quizais o apocalipse.