agora remataría
de coselos beizos
se tivera fío
para deixar
de falar.
non estou
senón é rodando
nunha rede espiral.
non estou
se non é comunicando
dende o centro
do mundo.
ela desprendese da súa tea
e cae como nun parapente
cos seus pedipalpos
na area finísima
da praia
que asemella
un ring de boxeo
ao anoitecer.
logo ven onde min
para preguntarme
por onde se vai
á antártida
eu non llo digo
se non me da
unha madeixa de fío
de seda
para coselos beizos
e deixar de chamarlle
ao abecedario
a-be-ce-da-rio
deixar de esfiar
unha vida vella
para anebrar
torpemente
unha nova vida
eu non llo digo
ela sabe que a lúa
é unha inmensa araña
que tece tódolos destinos.
de coselos beizos
se tivera fío
para deixar
de falar.
non estou
senón é rodando
nunha rede espiral.
non estou
se non é comunicando
dende o centro
do mundo.
ela desprendese da súa tea
e cae como nun parapente
cos seus pedipalpos
na area finísima
da praia
que asemella
un ring de boxeo
ao anoitecer.
logo ven onde min
para preguntarme
por onde se vai
á antártida
eu non llo digo
se non me da
unha madeixa de fío
de seda
para coselos beizos
e deixar de chamarlle
ao abecedario
a-be-ce-da-rio
deixar de esfiar
unha vida vella
para anebrar
torpemente
unha nova vida
eu non llo digo
ela sabe que a lúa
é unha inmensa araña
que tece tódolos destinos.
3 comentarios:
El poeta, es un tejedor de sueños lucidos tiene cierta conciencia de que está soñando, pone una parte de sí mismo en su texto y esa parte es expresión profunda de su alma. Tanto de lo que ésta anhela como de lo que es . En varias culturas "lunares" el oficio de tejer explica al mundo. La luna hila al tiempo y a las existencias humanas. Según él, en estas mitologías lunares donde el mundo es creado de nuevo periódicamente, hay un vínculo entre los destinos de los humanos y el trabajo femenino que se debe realizar casi a escondidas, lejos de la luz solar. Trabajo nocturno y secreto, como los sueños. PERO QUERIDO: El crimen del sueño se paga durante el día.
Vai tempo xa que non atinas sen
Tomar posisión para mover ficha
Polo taboleiro para a cadeira do
Cu
Sem respostas ao coraçom,
sem ledicias para o concupiscência,
Sem fe de ratas para o noso bulbo,
pataca raigada de tras para diante,
de lusco para fusco, sombra de meia-noite, luz de meio-día
e chinchos exageros no chiringo
zarandaino.
Travessom Prolegomeno
Publicar un comentario