chamase traballo
unha forma nova
de rezarlle a outro deus
a superestructura de sempre
na infraestructura
de sempre
nada doutro mundo
neste inmundo
de recambio
sangue nova
para unha explotación
rápida
sangue nova
para alimentalo
novo deus
desapiadado
dentro da pel
do deus de sempre
que garda nunha caixa
forte e blindada
por mil cadeados
a definición
a solidariedade
o compañeirismo
e a ideoloxía
un deus de agora
dentro da pel
do deus de antes
cando quere cambialas ideas
cambia a economía
relaciona aos seres
como números
négalles a posibilidade
de coñecemento
despóxaos da afectividade
chamase traballo
pero é o deus
de sempre
que garda
baixo mil cadeados
a conciencia de ser
a conciencia de crase.
obrigándonos como escravos
en contra da nosa vontade
blindado polos
santos ministros
da súa relixión
na que néganos
toda posibilidade de felicidade
toda posibilidade de salvación
toda posibilidade de razón
para vivila nosa vida
non fai falta rezarlle.
unha forma nova
de rezarlle a outro deus
a superestructura de sempre
na infraestructura
de sempre
nada doutro mundo
neste inmundo
de recambio
sangue nova
para unha explotación
rápida
sangue nova
para alimentalo
novo deus
desapiadado
dentro da pel
do deus de sempre
que garda nunha caixa
forte e blindada
por mil cadeados
a definición
a solidariedade
o compañeirismo
e a ideoloxía
un deus de agora
dentro da pel
do deus de antes
cando quere cambialas ideas
cambia a economía
relaciona aos seres
como números
négalles a posibilidade
de coñecemento
despóxaos da afectividade
chamase traballo
pero é o deus
de sempre
que garda
baixo mil cadeados
a conciencia de ser
a conciencia de crase.
obrigándonos como escravos
en contra da nosa vontade
blindado polos
santos ministros
da súa relixión
na que néganos
toda posibilidade de felicidade
toda posibilidade de salvación
toda posibilidade de razón
para vivila nosa vida
non fai falta rezarlle.
3 comentarios:
O traballo no seu senso literal deve dignificar às pessoas, mas o tempo muda às palavras de senso connotativo e o continente múdase polo contido, em umha metonímia trapeçoidal, que converte a este en um Xhronós que almoça aos seus filhos: os traballadores.
Matémos o deus e faremos desta de novo unha formosa palavra.
Parabém pela foto, excepcionalmente representativa dos tempos de hoje...
BNG, PP, PSOE a mesma merda é: humanos, demasiado humanos.
O tempo soamente o tempo fará parar toda esta estupidez trocada por tarxetas de crédito valeiras cheas de nada que dicir nada que aportar en resumo nada que vivir.
Cada vez máis humano cada vez mais complicado.
Saúdos.
Facía tempo que non pasaba por aquí.
Umha viagem pra fazer caminho, pra fazer posível a distança, pra fazer valer o país que conquire òs nossos espíritos...
Ci vediamos di nuovo amico...tutti i giorni...
Publicar un comentario