rubicón .

 

agora que dediquei a miña vida

a abafarme en cada paso

como a hedra que abraza a cortiza

como as promesas descalzas

chove en min dentro

agora que dediquei a miña vida

a negarme a min en cada momento

ningún camiño quixen rematar

para non volvelo a desandar

e estas flores que abrazo morto de frío

choran por non pedirlles permiso

antes de cortalas

para seren o meu abrigo

agora que hai rúas desertas

para berrar para chorar

para pelexar polo que che doe

para transitar

para abrazarse á palabra ardente

agora que empequenecéchedes a poesía

e con ela todo o que desaparece

agora que dediquei a miña vida

neste circo

a non pasar polo aro

para poder chamarte Rubicón

o solpor arrefría as miñas vísceras

para exacular o voso desagrado.