peste.

neste arquipélago sen corazón

como a peste

cando falas do baleiro

ben vestido e invisíbel

mesmo como a peste

cando non se mira

nos ollos dos outros

para borrar o engano

de ser todo o que non es

por que estas na parte do leito

onde non debes

como se o tempo

chegara ao seu termo

como a peste

nin te does de quen morre

nin de quen se garda do andazo

e falso exclamas que é a resposta

ca natureza nos da

mirando moi ledo dende a túa ventá

como se a terra fora só túa

os eucaliptos que séguenche a medrar

e a fogueira chea de plásticos

e a merda que tes preparada para queimar

por que sabes que nada che vai pasar

e  por que a ti che da a gaña

os teus putañeiros cans roen

como a peste

a beleza de todos os nosos seráns.