envés.

no envés dunha folla

que eleva o fume

esta o noso refuxio

e ala abaixo

rise o mal que nos atormenta

un descoñecido

que sinte horror de si mesmo

no envés dunha folla

buscamos refuxio

e non existe

por que so vivimos para vivir

sen convencernos

con imaxes que desfalecen

e convertemos en espellismos

so para saciar a carne

nun corpo que encerra

a un corazón cautivo

no envés dunha folla

escóndense as nosas quimeras

o seu esplendor nos tenta

producíndonos estraños anhelos

como as arbores frondosas

suicidándose á forza

polo cruel lume

ca man maldita do home acende

mais a tristeza e o pesar

é breve para esta besta

que unha vez disipado o recordo

volve caer nel coma unha imaxe

evocadora

no envés dunha folla

queima o noso refuxio

un pervertido espírito

tinguindo de cinza

a patria de todos

a súa propia terra.