une goutte encore.

durmo  diante dunha ventá negra
o teu regalo último
e esperto diante da mesma ventá
non menosprezo o valor
do teu exercito
nin adoezo a túa condena cara min
pero…………… non hai quen interceda
ningunha parte da túa mente
podería entendelo?
a culpa tena a crise!
todo seria moito mais sinxelo
a miña saúde empeorou notablemente
meu espírito foise de vacacións
e deixoume o seu número de móbil
enriba da mesiña de noite
esta fora de cobertura non contesta
non chama tampouco
tan acompañados parece que estamos
como deben de ser os derradeiros
días por vivir cando se sabe que
cando se sufre é cando todo volve a un.

papaventos. (para tí).

a esperanza vacila nela
para voar cara novos firmamentos
onde non hai espera
e suficientes forzas para falar
o mundo material remata no fío que a sostén
alimentadas de palabras
por riba da realidade tomando tódalas cousas
tódalas cousas da nosa paciencia
voando superiores as cabeleiras
tirando o seu alento dos nosos dedos
nosa civilización nosa cultura continua no pasado
e nos xogamos como papaventos
sobre un libro
no que nada se pode escribir
cantas veces pensei en converter
os farrapos sen ideais sen sorrisos sen beleza
en fíos que o vento desfaga
e suspendidos e caídos
podan servirlles aos paxaros para os seus niños
so as ideas permanecen
merecen ser salvadas de tódolos soños póstumos
un rinoceronte na praia leva nunha man
un papaventos e na outra a unha nena
os pasos dos dous pola area
van erguendo pedras preciosas
son o reflexo do firmamento que non vemos
dos brelos de tódalas estrelas
que desafian como os papaventos
aos seus ollos dende ala enriba do ceo.