a esperanza ten as ás rotas
e non voa
os seráns de folgos
facendo un esforzo por ceibarse
a beleza non se merca
o imperfecto do home
é tentar sometelo corazón ao cerebro
buscar probas
unha tentación á que non hai que expoñerse
senón ao suor que produce o cansazo
amar a natureza crer nela
frecuentar tódalas noites un desexo
para non esquecelo pracer
pero a sedución
só a sedución tenme afastado
en fin sen dicir nada
deixando os sentidos no delirio
sen aspirar a ningunha inclinación
so a rompelo corazón
para ir coméndoo aos poucos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario