certeza.

os carros levan patelas
cheas de ollos
que a fame empurra
as costas
nos xardíns medran
orellas
que escoitan á adolescencia
facer un inciso
para deixar lazos pretos
nos talos das flores
desafiar aos que non falan
nin berran nin choran
a sangue bombea nas mans
que apértanse forte
e rompen tódolos medos
tódalas incertezas
as caricias amainan
a tempestade
en cada saluco de aire
nace unha vida nova
con significados novos
para desmontar
tanta superficialidade
nesta tempestade esperta a sede
dunha terra que non sacia a naide
abrázame abrázame
e mata esta incerteza perpetua
abrázame abrázame
e fai que perdure esta conspiración
facerte rico
para cuspirlle aos ricos
á súa cara dende a mesma altura
búscaos escóndense detrás de ti
e tira con eles a un pozo sen fin!
desbarata esta inquina
as larvas que descompoñen
as nosas inquedanzas
e convértennos en mendigos
da nosa memoria
abrázame abrázame e procura esta idea.