non te espero.

eu non te espero.

se fora acaso un pouco de fame
aceptaríao coma un deber
máis esta marabunta
que vai en procesión
deixando intactas tódalas cousas
preservando a fertilidade do mundo
para que todo sega a ser
tan fermoso como inútil
tan conmovedor como
estes gramos de tinta
que a ninguén consolan
e que son as mesmas palabras
que empregan os demagogos
os comerciantes, os publicistas,
a igrexa, os banqueiros,
os que aman, os que odian,
as mesmas que empregan
os sádicos para aniquilar
ás súas vítimas

esta puta que quere
converterse en virxe
en cinco letras
nesta folla de celulosa e cloro

ja,ja,ja, se cando digo:
o futuro aforcase nunha figueira
vencida a pola polas brevas
anegando o léxico de seme
deixaramos de coleccionar pobrezas
entre tanta seriedade
tanta política, tanta poética

a auga de lavala roupa
tamén se bebe

espertei moi cedo
para ir matalo papa
e cometer un papacidio
ditoso o que escoita
pois poñerase lucidamente
a beira da cizaña
do campo de trigo evanxélico
onde xogan douscentos nenos xordos
a cravar no corpo dun cura efebolico
todas estas letras berrando

mentres o futuro aforcase nunha figueira
vencida a pola polas brevas
anegando de seme a terra
para fertilizar pobrezas
e voan o papamovil, o papa
o clero e os políticos
como serafíns
polo campo de estrelas.