o tempo te leva a onde non queres
e como se un golpe punzante
te dera no peito
agarraras entre dous dedos
a túa mínima vida
nunha tarde mediocre
no inferno
un mundo que bocexa
mentres ves a morte en directo
e optas por consumir
para esquecelo
sobor de todo o presente
sen nomealo
cun ricto feliz simpático sincero
alén da verdade
para seguir a deambular polo bordo
da ventá da túa conciencia
e si foras alguén
que puidera cambialo todo
ou polo menos ás vítimas
polos seus xenocidas
no tempo que agarras
a túa mínima vida
entre os teus dous dedos.
