esperta franco do carro
sobre o tapiz da túa cabeza
moisés do nilo
reino do altísimo e da gloria
borraron todas as túas letras
malditos sexan
noite infinita
ninguén abre a súa porta
estatuas pétreas
non debemos volver
a onde fomos felices
ocres ollos reflexan
teas de araña estendéndose
luminosas no ceo
debaixo a ciénaga de lixo
que nos ofrecedes
xa non é nosa Compostela
condénachenos a ser errantes
excluídos na nosa propia terra
non vos chegan os días
para negociar corazóns feridos
para apañar os cartos
e sementar pobreza
non queredes ser
o pelicano que da a súa sangue
as súas crías
e se non fora por que te quero
mataría este fermento
este xemido que ninguén cura
a mirada ameazante dos vosos servos.
