feroces.

oin  moito falar de vos
tanto como pensar que vos coñezo
unha irónica mirada
para deixarme desconcertado
gañachedes  un round
e senteime como se me deran  unha labazada
pero esta noite non teño outra saída
prefiro non coñecervos
non armar escándalo
por respecto ás habitacións do lado
por desprezo  ao  voso egoísmo
unha devoción absurda
quen traballa quen tece por beneficio da humanidade
non sodes vos
máis ca filosofía  máis ca arte
a ciencia a literatura
pero non sabemos apreciar isto
aliviades  as miserias
para que non aia xustiza para ninguén
por que non ai bases sólidas
nos equivocamos de camiño
oin falar moito de vos
alégrome de non coñecervos
débiles raquíticos inválidos
feroces ferventes da relixión católica.

 

(in) certeza.

nada remata todo continua
a dor é antes co gozo
cando non postra de todo
así é que nada escapa ao seu destino
neste desvelo
todo o que seduce sen desmaio
amo a inquietude infinita
embriágame como un viño perfecto
mentres lembro días pasados
alí no desexo de algo esta a vida
e a felicidade esta tan preto
que nunca, nunca a alcanzaremos
como buscala dita unha e outra vez
sen entendela
soñar é esquecer que se esta só
venero o silencio sobre o meu pensamento
de todo o que crin que era meu
en fin no fin
quero mirar todo aquilo
que antes me mirou a min.

fai falla.

pecharse no corpo soamente
alongar esta dor
deixar de contemplar á soidade
e aínda así a vida fora non é tan violenta
facer da alma unha hospede
de varias vidas
a inmensidade da tenrura
nunha caricia inmaterial nun soño lixeiro
multiplicalas emocións
e aínda así a vida fora non é tan violenta
ala arriba palidecen as estrelas
o tempo te persegue aquí abaixo
deixei de durmir
despois de ter cumpridas as tarefas
e de escoitalos himnos nocturnos
deixei de ser dono de min
para abrila porta a unha hipótese
a verdade  é múltiple
pero a imaxinación é  máis poderosa
e aínda así aí fora a vida non é tan violenta.