a mar.

hai algo estraño e entrañable

a furia que remexe as entrañas
a escuma que xoga
nas cristas apagadas
das ondas na praia
a mar
inocente xogo de afrodita
imposíbel de entender
para os humanos
se non se consideran
antes saberse perdidos
de regreso á infancia
para aniquilar esta decadencia
e dicir: no principio era o horizonte.

laurus.

as princesas nas torres

adecentan as súas cofias
con cansos pasos
e límpidas nubes
atravesando as súas venas

corpos enormes
mastiles ergueitos
evocando unha melodía
non escrita
nos seus solemnes regazos

sementa de talco o meu pescozo
antes de que mo corte este soño

eu matei as miradas indiferentes

dille ás palabras que sen tremer

veñan á miña boca
e este suspiro que quede preso
nos toxos do acantilado
na auga que bate alí abaixo
onde danzan as follas
tiradas de loureiro
consagrando esta mañá

que loucura
este emotivo olor que me envolve!

canta un galo enriba dun compás

ás dunas levounas o nordés

onde a miña alma se eleva

eu matei á beleza

co fin de fecundar o teu corpo
nun encaixe tecido de seme

ven e espértame deste soño

antes co sol ilumine
ao meu amado país.

marte.

(clica na imaxe)

oh non ceder!

ver unha vitoria que non existe

agora que non sabes volver á derrota

tanto descrédito

e bagoas ilustradas

diluídas nun gin tonic

a un paso do cheiro a mexo

quen te dixo que somos inferiores

a beleza vaise cedo deitase e durme

aliviada nun goce sen ansia

sen contradicións

nas errogas do seu rostro

esa é a vitoria

dunha guerra perdida

so obedecer aos bos sentimentos

as cousas sublimes

ser sublime ata o fondo

por que choramos sos

por que amamos á inxenuidade

por que inspirámolo temor

quen te dixo que somos inferiores

é certo sen risa somos inferiores

en marte  no planeta vermello

o ano dura seiscentos oitenta e sete días terrestres.

neo.

semente que nace con outro nome

vencida

para xerminar noutra terra

baixo outra sombra baixo outra ética

inexorable

fiándollo todo a un exame de conciencia

neo- semente neo- vivir neo-teoria

para librarse do tempo da orixe e da historia

menos do ceo

¿quén fala co ceo?

unha corda na herba semella unha serpe

unha nube no ceo semella un dragón

neo- devir

sen discurso sen xestos sen mirada asimilan os heroes de hoxe o seu trunfo

semente liofilizada transxénica

despois dela extínguese a descendencia

con neo- indecencia.