libya!.

Que a causa dun mal soño!
Non chegue un bote que me leve
Deste encoro
E tódalas preposicións desaparezan
Que me tope de incógnito
Vendo como dunha chimenea
En vez de fume saen bagoas
Ríos, mares, peixes
En procesión
empezada unha guerra.

Guerra.

Extrema unción
Surtidores que expenden sangue
Dedos dos pés etiquetados
Nos escaparates globais
Un gran puzle de entrañas
Sementa á terra.

Que a causa dun mal soño!
Unha arbore medre ao revés
Que os criminais te convertan
En vasalo dos seus crimes
E un gafe toque os teus ollos
E chos cerre
Para verte a ti mesmo
De fronte e sen atributos
Que roube de silencio os teus brazos
Despois de agarrarte con eles
A un ferro ardente.

Que a causa dun mal soño!
Morra sen saber que a sombra
Que se desliza polo lodo
E ven cara a min pálida e mórbida
E o belo feitizo desta morte
Que se aproxima espida
A acariciarme
Nun silencio cómplice
Facendo sitio entre as algas
Murchas, indolentes, mudas
Que embalsaman o meu corpo
Un xardín que só se pode ver
En segredo
En este escenario acougado
De ondas durmidas
Sen ningunha canción
Que veña a auxiliarme

Auxiliádeme

Nin cofre que porte o antídoto
Contra esta astucia
que queima á herba
Ás fervenzas
E a podréceme nun espanto.

Noite!.

Que á causa dun mal soño
Non chegue o bote
Para levarme deste encoro
De biles
Para poder berrar
Terra, terra, terra.